دانشگاه لایپزیگ آلمان

معرفی دانشگاه لایپزیگ آلمان

دانشگاه لایپزیگ، واقع در شهر لایپزیگ، ایالت آزاد زاکسن در کشور آلمان، به عنوان یکی از قدیمی‌ترین دانشگاه‌های جهان و دومین دانشگاه با سابقه در آلمان شناخته می‌شود. این دانشگاه در تاریخ 2 دسامبر 1409 توسط فردریک اول و برادرش ویلیام دوم، مارگراوی میسن، تأسیس شد. در آغاز، دانشگاه لایپزیگ شامل چهار دانشکده علمی بود. از آن زمان تاکنون، این دانشگاه بیش از ۶۰۰ سال بدون وقفه مشغول تدریس و تحقیق بوده است.

فارغ التحصیلان مشهور عبارتند از لایبنیتس، گوته، لئوپولد فون رانه، فردریش نیچه، رابرت شومان، ریچارد واگنر، تاچو بره، جورجیوس آگریکولا، آنجلا مرکل و 9 نفر از برندگان جایزه نوبل مرتبط با دانشگاه.

دانشگاه لایپزیگ از دانشگاه پراگ الگوبرداری کرد. پس از بحران یان هوس و فرمان کوتینی هورا، بسیاری از اعضای هیئت علمی آلمانی زبان به لایپزیگ مهاجرت کردند. یوهان فون مونستبرگ به عنوان نخستین رئیس دانشگاه لایپزیگ خدمت می‌کرد.

دانشگاه به آرامی رشد کرد و یک نهاد نسبتاً منطقه ای بود. با این حال، این تغییر در قرن نوزدهم هنگامی که دانشگاه به یک موسسه آموزش عالی و تحقیقاتی در سطح جهانی تبدیل شد شکل گرفت. در پایان قرن 19، دانشمندان مهمی همچون برنارد ویندشید (یکی از پدران قانون مدنی) و ویلهلم استوالد (که به عنوان بنیانگذار شیمی فیزیکی مدرن تلقی می شود) در لایپزیگ تدریس می کردند.

تا آغاز جنگ جهانی دوم ، دانشگاه لایپزیگ تعدادی از محققان مشهور و بعداً برندگان جایزه نوبل از جمله پل اهرلیچ، فلیکس بلوچ ، ورنر هایزنبرگ و سین-ایتیرو تاموناگا را جذب کرد. بسیاری از فارغ التحصیلان دانشگاه دانشمندان مهمی شدند.

کتابخانه دانشگاه لایپزیگ در سال 1543 تأسیس شد. این یکی از قدیمی ترین کتابخانه های دانشگاه های آلمان است و به عنوان منبع ادبیات و اطلاعات برای دانشگاه لایپزیگ و همچنین عموم مردم منطقه خدمت می کند. مجموعه های گسترده تاریخی و ویژه آن در سطح ملی و بین المللی به رسمیت شناخته شده است. این کتابخانه شامل ساختمان اصلی و چهل شعبه در نزدیکی موسسات دانشگاهی مربوطه است. سهام فعلی شامل 5 میلیون جلد و حدود 7،700 نشریه می باشد.

چهار مرکز اصلی دانشکده هنر، الهیات، پزشکی و حقوق بود. امروز، این دانشگاه شامل 14 دانشکده و مؤسسه زیر مجموعه است که با آن ارتباط دارند.